Alweer op de helft!
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
14 Mei 2014 | Nepal, Kathmandu
Alweer een tijdje geleden sinds m’n laatste blog! Vaak was ik er gewoon te lui voor moet ik eerlijk toegeven en daarnaast werkte de wifi de laatste dagen niet echt mee (schijnt elke maand zo te zijn want dan moet de rekening betaald worden) Maar ondertussen heb ik weer zoveel gedaan dat het wel weer eens tijd wordt. Dit waren de highlights van de afgelopen tijd:
- Zwemmen in Fun Valley:
Een paar vrijwilligers van Sunrise hebben voor de kinderen een tripje georganiseerd naar Fun Valley. Dit is een groot buitenzwembad met daarnaast nog een klein pretparkje. Ze hadden ook echt toffe glijbanen. Van die hele snelle waar je met zo’n matje vanaf moet. Ik ben vooral bij de jongens gebleven die in de grotere baden wilden zwemmen. Ze waren alleen niet zo stoer als dat ze eruit zagen, ze vonden de glijbanen toch wel heel eng! Mirte en ik hebben eerst 10 rondes met ze moeten kijken hoe anderen eraf gingen, toen vervolgens één de moed kon opbrengen ook in de rij te gaan staan. Ik moest wel met ‘m mee de rij in (20 minuten staan wachten ofzo op een matje) en Mirte moest aan het eind van de glijbaan staan om ‘m op te vangen. Eenmaal boven aangekomen heb ik nog een kwartier op ‘m moeten inpraten. Uiteindelijk was de badmeester er geloof ik wel klaar mee want die gaf ‘m een zetje. Toen ie beneden was keek die zo ontzettend trots dat de oudste van het stel toch ook wel een poging wilde wagen (weer 20 minuten de rij in). Toen Mirte beneden stond heeft ze samen met Marieke nog een man van de verdrinkingsdood gered. Die was met z’n dochtertje van de glijbaan geweest en hij kon blijkbaar niet zwemmen. Zwemles kennen Nepalezen sowieso niet maar ik vind het wel heel shocking dat je dan toch besluit met je kinderen te gaan zwemmen. Maar oke. Het was wel heel leuk om lekker een dagje met de kinderen weg te zijn en om te zien hoeveel plezier ze hebben. Na de lunch zijn we nog even met ze het pretparkje in geweest en ben ik bij de kleintjes gebleven die in de helikoptertjes wilden.
- Kingsday:
Jahaa, ook ik heb hier Koningsdag gevierd! Wel een beetje de B-versie maar vond het toch best leuk om me weer even een dagje echt Nederlands te voelen. We zijn met alle vrijwilligers naar een hotel geweest vlakbij Patan waar ze een markt hadden georganiseerd speciaal voor Kingsday. We hadden een oranje strik op onze kleren gemaakt en ergens in de wijk een heel fout plastic prinsessenkroontje op de kop weten te tikken. Koningsdagoutfit: check. Ik heb op het marktje vooral veel gegeten, de hoogtepunten waren toch wel de overheerlijke stroopwafel en een stukje Hollandse pannenkoek. Heel toevallig stond er een jongen achter een kraam die ik op het vliegveld had ontmoet en waar ik mee in de rij heb staan wachten voor m’n visum. Grappig om nu van elkaar te horen hoe het gaat terwijl we, toen we elkaar spraken, nog niet eens precies wisten waar we terecht zouden komen. Tegen het eind van de middag werden we nog getrakteerd op een echt Hollands regenbuitje dus de dag was compleet!
- Mother’s Day:
Op 29 april was het in Nepal Mother’s Day. We hebben Rupa (onze Nepalese mams) oorbelletjes, haarclips, foto’s van haar kinderen en een hele slijmerige moederdagkaart op A-1 formaat gegeven. Zij was er wel blij mee dus daar ging het om.
- Wandeling naar Hotel Manohara:
Twee weken geleden ging ik met Mirte naar Hotel Manohara (waar ik m’n introductie had) omdat haar vriendin Ilja daar was aangekomen. Het is ongeveer een half uur lopen en je moet ook een stuk door het platteland heen. Erg leuke route, vooral toen ik ineens tot aan m’n enkels wegzakten in een combi van modder en stront. Ik mag hopen dat het van een dier afkomstig was maar daar kun je op dat moment maar beter niet aan denken. Ik voelde me smerig en ik stonk vet erg maar kon er wel om lachen! Volgende challenge was het ‘bruggetje’ over de rivier waar we over moesten. Dit bruggetje is van steen en zo ongeveer 10 cm breed. Je balans houden met van die glibberige slippers was wel een uitdaging. En dat was alleen nog maar de heenweg. We moesten ook weer terug. Maar het is gelukt! Was wel weer leuk om in het hotel terug te zijn. Het lijkt zo lang geleden dat ik er was terwijl de tijd wel heel snel gaat. Nu nog maar 6 weken te gaan!
Verder ben ik vooral heel druk met m’n stageopdrachten en de informatiemappen. Sinds een paar dagen ga ik nu ook naar een ander weeshuis in de wijk. Hier worden de kinderen minder goed behandeld helaas. Er is bijna geen vrijwilliger die daar langer dan een dag blijft. Ik kan me dat ook heel goed voorstellen want het is daar niet prettig maar ik wil toch proberen een band op te bouwen met de ‘moeder’ en de kinderen en kijken of ik daar op één of andere manier ondersteuning kan geven. Proberen kan altijd. Ben benieuwd hoe dat verder zal gaan…
Vandaag ga ik naar een National Parc met een aantal vrijwilligers en een paar medewerkers van VSN, daar heb ik wel heel veel zin in! Even de natuur in en weg uit de smog hier. Ik hoop dat ik me wel wat beter voel want de laatste dagen ben ik niet fit. Ben heel snel moe, waarschijnlijk door het warme weer en door een ijzertekort vanwege het eten dat zo anders is. Heb nu wel ijzertabletten dus hopelijk gaat het snel beter.
Ik hoorde dat het in Nederland minder goed weer is dus ik zal wat zon naar jullie toe sturen ;) (35 graden hier, don't hate me). Jullie horen snel weer van me!
Namasté!
- Zwemmen in Fun Valley:
Een paar vrijwilligers van Sunrise hebben voor de kinderen een tripje georganiseerd naar Fun Valley. Dit is een groot buitenzwembad met daarnaast nog een klein pretparkje. Ze hadden ook echt toffe glijbanen. Van die hele snelle waar je met zo’n matje vanaf moet. Ik ben vooral bij de jongens gebleven die in de grotere baden wilden zwemmen. Ze waren alleen niet zo stoer als dat ze eruit zagen, ze vonden de glijbanen toch wel heel eng! Mirte en ik hebben eerst 10 rondes met ze moeten kijken hoe anderen eraf gingen, toen vervolgens één de moed kon opbrengen ook in de rij te gaan staan. Ik moest wel met ‘m mee de rij in (20 minuten staan wachten ofzo op een matje) en Mirte moest aan het eind van de glijbaan staan om ‘m op te vangen. Eenmaal boven aangekomen heb ik nog een kwartier op ‘m moeten inpraten. Uiteindelijk was de badmeester er geloof ik wel klaar mee want die gaf ‘m een zetje. Toen ie beneden was keek die zo ontzettend trots dat de oudste van het stel toch ook wel een poging wilde wagen (weer 20 minuten de rij in). Toen Mirte beneden stond heeft ze samen met Marieke nog een man van de verdrinkingsdood gered. Die was met z’n dochtertje van de glijbaan geweest en hij kon blijkbaar niet zwemmen. Zwemles kennen Nepalezen sowieso niet maar ik vind het wel heel shocking dat je dan toch besluit met je kinderen te gaan zwemmen. Maar oke. Het was wel heel leuk om lekker een dagje met de kinderen weg te zijn en om te zien hoeveel plezier ze hebben. Na de lunch zijn we nog even met ze het pretparkje in geweest en ben ik bij de kleintjes gebleven die in de helikoptertjes wilden.
- Kingsday:
Jahaa, ook ik heb hier Koningsdag gevierd! Wel een beetje de B-versie maar vond het toch best leuk om me weer even een dagje echt Nederlands te voelen. We zijn met alle vrijwilligers naar een hotel geweest vlakbij Patan waar ze een markt hadden georganiseerd speciaal voor Kingsday. We hadden een oranje strik op onze kleren gemaakt en ergens in de wijk een heel fout plastic prinsessenkroontje op de kop weten te tikken. Koningsdagoutfit: check. Ik heb op het marktje vooral veel gegeten, de hoogtepunten waren toch wel de overheerlijke stroopwafel en een stukje Hollandse pannenkoek. Heel toevallig stond er een jongen achter een kraam die ik op het vliegveld had ontmoet en waar ik mee in de rij heb staan wachten voor m’n visum. Grappig om nu van elkaar te horen hoe het gaat terwijl we, toen we elkaar spraken, nog niet eens precies wisten waar we terecht zouden komen. Tegen het eind van de middag werden we nog getrakteerd op een echt Hollands regenbuitje dus de dag was compleet!
- Mother’s Day:
Op 29 april was het in Nepal Mother’s Day. We hebben Rupa (onze Nepalese mams) oorbelletjes, haarclips, foto’s van haar kinderen en een hele slijmerige moederdagkaart op A-1 formaat gegeven. Zij was er wel blij mee dus daar ging het om.
- Wandeling naar Hotel Manohara:
Twee weken geleden ging ik met Mirte naar Hotel Manohara (waar ik m’n introductie had) omdat haar vriendin Ilja daar was aangekomen. Het is ongeveer een half uur lopen en je moet ook een stuk door het platteland heen. Erg leuke route, vooral toen ik ineens tot aan m’n enkels wegzakten in een combi van modder en stront. Ik mag hopen dat het van een dier afkomstig was maar daar kun je op dat moment maar beter niet aan denken. Ik voelde me smerig en ik stonk vet erg maar kon er wel om lachen! Volgende challenge was het ‘bruggetje’ over de rivier waar we over moesten. Dit bruggetje is van steen en zo ongeveer 10 cm breed. Je balans houden met van die glibberige slippers was wel een uitdaging. En dat was alleen nog maar de heenweg. We moesten ook weer terug. Maar het is gelukt! Was wel weer leuk om in het hotel terug te zijn. Het lijkt zo lang geleden dat ik er was terwijl de tijd wel heel snel gaat. Nu nog maar 6 weken te gaan!
Verder ben ik vooral heel druk met m’n stageopdrachten en de informatiemappen. Sinds een paar dagen ga ik nu ook naar een ander weeshuis in de wijk. Hier worden de kinderen minder goed behandeld helaas. Er is bijna geen vrijwilliger die daar langer dan een dag blijft. Ik kan me dat ook heel goed voorstellen want het is daar niet prettig maar ik wil toch proberen een band op te bouwen met de ‘moeder’ en de kinderen en kijken of ik daar op één of andere manier ondersteuning kan geven. Proberen kan altijd. Ben benieuwd hoe dat verder zal gaan…
Vandaag ga ik naar een National Parc met een aantal vrijwilligers en een paar medewerkers van VSN, daar heb ik wel heel veel zin in! Even de natuur in en weg uit de smog hier. Ik hoop dat ik me wel wat beter voel want de laatste dagen ben ik niet fit. Ben heel snel moe, waarschijnlijk door het warme weer en door een ijzertekort vanwege het eten dat zo anders is. Heb nu wel ijzertabletten dus hopelijk gaat het snel beter.
Ik hoorde dat het in Nederland minder goed weer is dus ik zal wat zon naar jullie toe sturen ;) (35 graden hier, don't hate me). Jullie horen snel weer van me!
Namasté!
-
14 Mei 2014 - 09:35
Jannie:
HE MEIS... JA DE TIJD VLIEGT VOORBIJ HE. DE LAATSTE WEKEN GAAN ALTIJD ERG VLUG. WAT GOED DAT JIJ IN HET ANDERE WEESHUIS HELPT. HEB BEWONDERING VOOR JE HOOR. T IS BEHOORLIJK STRENG DAAR. DINESH ZOU TOENERTIJD EEN GESPREK MET HAAR HEBBEN . IS DUS JAMMERGENOEG NOG NIKS VERANDERD. IK BEN ALWEER STEEDS IN EEN ...ECHT ZIEKENHUIS AAN HET WERK. ZE WAREN ONTZETTEND BLIJ DAT IK WEER TERUG WAS. GA JE NOG IN EEN KLOOSTER MET MIRTHE? IK .IS HET NOG .STEEDS HOOR.... Geniet nog lekker van je tijd daar. HET MOOIE WEER MAG JE WEL STUREN HAHA. VEEL LIEFS EN TOT HORENS .GROETEN AAN DE ANDEREN. XXX -
14 Mei 2014 - 11:38
Gabrielle:
Hahaha me voorganger gooit hem ff in capslock. Maar klinkt allemaal heel leuk kimmie! Wanneer is trouwens jouw terugkomst gepland? Ik blijf ietsie langer ( tot 30 juni)dus wellicht kunnen we elkaar net nog zien? Geniet nog maar even van je tijd daar want het is voorbij als je met je ogen knippert! -
14 Mei 2014 - 19:46
Omi:
Hallo lieve schat. Bij een kopje koffie heb ik weer genoten van je verhaal. Wat fijn dat je naast je werk ook nog leuke dingen kan doen. Ik hoop dat je in dat andere huis toch nog wat succes mag hebben al is het nog zo klein. Het zijn toch altijd die hele kleine stapjes. Veel succes met je opdrachten en ik kijk weer uit naar je volgende verhaal. Hele dikke knuffels. -
18 Mei 2014 - 09:41
Kim:
Ja ik ga hier zeker nog genieten voor zolang het nog duurt. Gaab de 26ste kom ik terug en blijf ik nog even paar dagen in den haag dus we elkaar vast nog even zien! X -
19 Mei 2014 - 22:26
Pap:
Hey Kim,
Echt gaaf om te lezen, leuke en spannende avonturen met een flinke dosis humor!
Fijn dat je lekker geniet! Ben zo trots op je!
Dikke knuffel -
28 Mei 2014 - 19:07
Lyzette:
Ik moest alleen maar heel hard gniffelen toen ik je stront-stukje las. Verder lach ik je niet uit ofzo, je kent me, dat zou ik nooit doen. Gelukkig peper jij het er ook niet in dat jij daar wél lekker weer hebt, dat scheelt een hoop.
Kind, ik kan niet wachten tot je weer terug bent. Toch ben ik 'blij' dat je nog even weg bent, want de ervaringen die je daar opdoet zijn onbetaalbaar en ik weet heel zeker dat je er zo ontzettend veel aan gaat hebben als je weer terug bent. Pak elk moment, ga die extra mile, en ook als je je ziekig voelt; blijven doorzetten. Spijt van dingen die je niet gedaan hebt is erger dan spijt van dingen die je wel gedaan hebt. Ik ben trots op je!
Dikke lebber!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
